یادداشت های کوتاه

امروز سوار بر هواپیما، گوئی به سمت خورشید می رفتم.نور خورشید روی پاره های ابر می تابید و تلالویی زیباتر از همیشه فراهم کرده بود.  یکجورایی انگار همه آن پاره های ابر، در برابر خورشید به احترام و ادب ایستاده بودند. خورشیدی که به مهر تابیده بود و داشت آرام آرام بسوی افق پایین می رفت.در آن میانه، پاره ابر کوچکی را دیدم... انگاری خودم بودمتنها میانه آسمان... اما سرتا پا محو خورشیدحال خوشی بود..گرمای خورشید که به ابر می بارید، را کاملا بر تن و صورتم حس می نمودمدوست داشتم سرعت می گرفتیم..به اندازه سرعت غروب خورشید... به اندازه سرعت چرخش زمین..... تا برای ساعتی، محو این تابش های جان افزا می ماندم...چقدر گرم شده بودم!  یادداشت های کوتاه...ادامه مطلب

توی توئیتر، از سیاست کاسته ام و به توئیت های از جنس دیگر مشغول شدم. با سرچ beauty of things آنانی که در زندگی روزمره، دنبال کشف زیبائی های هستی اند را دنبال کردم... و ازین میانه چند نفری را یافتم. نمی دانم در کجای این کره خاکی قرار دارند اما فضای مجازی فاصله جان و دل را بسی نزدیک می سازد و آنچه در ذهن و ضمیرشان می گذرد و تبدیل به تصویر و یا کلمه می گردد، از دریچه این فضا ( که شباهت فراوانی دارد به قاب و دریچه های دوجهان که در فیلم روح Soul نشان داده می شد) می بینم و می شنوم و بو می کنم...  چقدر حس خوبی دارد که با این آدمها -گرچه دورادور- مرتبطی و ذهن و ضمیرت با دیگری گره می خورد و اشتراکات آن چون مه ای غلیظ وجودت را فرا می گیره و یواش یواش انگاری داری با هستی پیوند می خوری... فهم و تجربه وحدت وجودی در لابلای کلمات و تصاویر.. شبیه آن چیزی که آرش نراقی می گوید... نه ملیت آنها مهم است نه جنسیت، نه سن و سال و نه زبان گویش آنان، نه مرام و عقیده و نه هیچ چیز دیگر.. انگاری یکباره از هرچه انانیت و من ذهنی است فاصله می گیری. از هر آنچه آویزان "من" توست و به آن رنگ هویتی می بخشد رها می گردی... چشمان و ذهن او، می شود چسم و ذهن تو... گرچه ذهن سخت تر یکی می شود و رنگ و بوی و اشراف ذهنی تو همچنان باقی است..اما دست او، در گرفتن دوربین و نوشتن کلمات، گویی دست توست و چشم او انگاری چشم تو... و مشام او، که مست صحنه ای و چشم اندازی شده، انگاری مشام توست... چقدر تصویر زیبایی می شد اگر می توانستم این را ترسیم کنم....  و این است که تنها فعل من لایک است . یکجور نشانه مستی و بیخودی... که حتا نمی توانم با کلمات به ترسیم آورم..یکجور حضور زدن که من هم هستم.. من هم با توام... با احساس تو.. یادداشت های کوتاه...ادامه مطلب

تمايل حقيقي من به نوشتن نبود. به خاموش ماندن بود!

نشستن بر آستانه يك در و نگريستن آنچه مي آيد، بدون افزودن بر همهمه عظيم دنيا.

"کریستین بوبن"

یادداشت های کوتاه...

تمايل حقيقي من به نوشتن نبود. به خاموش ماندن بود!

نشستن بر آستانه يك در و نگريستن آنچه مي آيد، بدون افزودن بر همهمه عظيم دنيا.

"کریستین بوبن"

یادداشت های کوتاه...

امام علی:  فِرُّوا إِلَى اللَّهِ مِنَ اللَّهِ.  نهج البلاغه. خطبه 24

از خدا'>خدا به خدا بگریزید.

بعد از تو ملاذ و ملجائی نیست

هم در تو گریزم ار گریزم...  سعدی 

مایستر اکهارت: بالاترین قطع تعلق آن است که آدمی خدای را از بهر خدای ترک گوید.

 

یادداشت های کوتاه...

  بزرگان گفته اند که جهان آخرت محیط بر جهان خاکی ماست یعنی هم این'>اینک در دل جهان آخرت واقعیم. تو گوئی آخرت هرکسی، نگاشت و انعکاسی از معرفت و سلوکش در این دنیا'>دنیاست. خدا به اندازه فهم آدمیان، متنوع است و هر کس به اندازه بسط فهم خود در این دنیا، در آخرت بهره یادداشت های کوتاه...ادامه مطلب

حال غریبی است احوال دلم.. تازه از سفر برگشته ام. در اتاق تنهایی ام، چیزی شنوده نمی شود جز موزیک غریب و آشنایی که جور ناتوانی ام را در گفتن های بسیارم می کشد. هربار که می روم و می ایم انگاری به زیارت خ یادداشت های کوتاه...ادامه مطلب

گاهی آنقدر ذهنت درگیر مسائل دیگر هست که مجال نمی یابی تا برگردی و به خودت نگاه واکاوانه بیاندازی. ولی یهو، یک حادثه، یک تصویر، یک جمله از کسی، آینه ای تمام قد می شود در برابرت، تا عریانی خودت را بنگری یادداشت های کوتاه...ادامه مطلب

آخرین نامه که از کربلا به مدینه فرستاده شد چنین بود:از حسین بن علی به محمد (حنفیه) پسر علی و هر کس از قبیله بنی هاشم که نزد اوست. بِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحیم امّا بَعد: فَکانَّ الدُّنیا لَمْ تَ یادداشت های کوتاه...ادامه مطلب

روانشناسان از چاه های عمیق ایگوی آدمی می نویسند و راه برون رفت از آنها را می آموزند تا زندگی آسوده تر و پر از آرامش همراه با خوبی و خوشی نصیب آدمیان گردد. عارفان از "من" های آدمی می نالند که راه را بر یادداشت های کوتاه...ادامه مطلب